exhibition artworks: http://www.flickr.com/photos/12660741@N04/page3/
atmospheric pictures of that day: http://www.flickr.com/photos/emergencyrooms/sets/72157601868738957/
artists burning to express their opinion:
Maria Ikonomopoulou
Eva Michalaki
Dimitris Apostolakis
Costas Beveratos
Dionisis Christofilogiannis
Dimitris Dokatzis
Dimitris Foutris
Dimitris Ioannou
Eftihis Patsourakis
Kali Katsouri
Eva Mitala
Yiorgos Taxiarchopoulos
Nikos Mantzios
Erifyli Veneri
Sophie Hjerl
Frank Franzen
Aliki Palaska
Eva Michalaki
Dimitris Apostolakis
Costas Beveratos
Dionisis Christofilogiannis
Dimitris Dokatzis
Dimitris Foutris
Dimitris Ioannou
Eftihis Patsourakis
Kali Katsouri
Eva Mitala
Yiorgos Taxiarchopoulos
Nikos Mantzios
Erifyli Veneri
Sophie Hjerl
Frank Franzen
Aliki Palaska
artwork description by Katerina Nikou:
Maria Ikonomopoulou created a diptych work inspired by the news on channel NET. According to the news, the farmers offered cheeps and goats to the victims of Peloponnese. Maria created these images in order to emphasize on the power of gifting.
Eva Michalaki expresses visually the view of Stephen Hawking: all of us should move to another solar system and establish colonies there. Eva has also created the boarding pass which will be necessary in order to access a different solar system.
Dimitris Apostolakis comments on the decision of the Germany Government to permit the official spying of the citizens e-mails. Christos made a painting depicting this entire arabesque net which looks attractive but quite medieval in quality.
Costas Beveratos installation deals with four subjects: a) normality-abnormality b) the face of hypocrisy c) death life balances d) terrorist of the day
Dionisis Christofilogiannis’s work entitled Illusion refers to the burnt land of Peloponnese and comments on the fact that in the future the green landscape would be something that we will be dreaming of it.
Dimitris Dokatzis’s has digitally processed a photograph showing the prime minister of Greece inspecting the burnt land along with Mr Baroso. Dokatzis quotes a military commandment in order to express his ambiguity about the disposal of the funds coming from the European Union. Dimitris Foutris searched on the internet found the following phrase: It was paradise and now it is hell. He wrapped a foil several times and then he unfolded it and wrote the phrase on it. Then he put the piece in a black frame. By doing this Foutris wishes to give a monumental character to this testimony and thus making it more visible.
Dimitris Ioannou read in the latest newspapers about a Turkish citizen who complained in the European court about the teaching course of Turkish religion in schools. Although, the citizens reacted, he succeeded in abolishing the specific course from the teaching program. Ioannou’s work refers to the fact that even in a Muslim country the constitutional rights regarding the religious tolerance should be respected.
Eftihis Patsourakis by selecting goals from Greek and international newspapers intends to create an eternal column which hypothetically will always be expanding.
Kali Katsouri motivated from an article published on the “Daily Telegraph”. It was about British soldiers that were injured in Afghanistan. Her work comments on the exposition of these soldiers to dangers like death.
Eva Mitala’s painted Black Forest cake is actually a post card that she intends to send globally as a memory of Greece. The image of a black forest cake is an ironic comment about the fires in Greece. The blue and white background refers to the Greek flag.
Yiorgos Taxiarchopoulos’s work is about the blocking of the public streets by the policemen, around the police stations, during nighttime. As a result people confront problems in accessing their houses.
Nikos Mantzios’s drawings, entitled Against Architecture, comments on the way contemporary architecture must be revised and formulated in terms of urban, rural and public spaces.
Erifyli Veneri created an installation of white wreaths. Veneri was motivated by a tragic fact that she read on the newspaper. The relatives of some victims from Artemida buried wrong dead bodies! As they were in a state of panic, they recognized the dead bodies from their clothes. Finally, the unknown bodies were exhumed!
Sophie Hjerl made two black and white photographs about Bush’s recent visit to Iraq.
Frank Franzen in his black and white drawing makes an ironic comment on George Bush. He depicts Bush as an architect visiting his troop Iraq.
Aliki Palaska’s installation deals with the recent problems caused by floods in Chalkidiki. Chalkidiki area was burnt last year by a big fire.
Eva Michalaki expresses visually the view of Stephen Hawking: all of us should move to another solar system and establish colonies there. Eva has also created the boarding pass which will be necessary in order to access a different solar system.
Dimitris Apostolakis comments on the decision of the Germany Government to permit the official spying of the citizens e-mails. Christos made a painting depicting this entire arabesque net which looks attractive but quite medieval in quality.
Costas Beveratos installation deals with four subjects: a) normality-abnormality b) the face of hypocrisy c) death life balances d) terrorist of the day
Dionisis Christofilogiannis’s work entitled Illusion refers to the burnt land of Peloponnese and comments on the fact that in the future the green landscape would be something that we will be dreaming of it.
Dimitris Dokatzis’s has digitally processed a photograph showing the prime minister of Greece inspecting the burnt land along with Mr Baroso. Dokatzis quotes a military commandment in order to express his ambiguity about the disposal of the funds coming from the European Union. Dimitris Foutris searched on the internet found the following phrase: It was paradise and now it is hell. He wrapped a foil several times and then he unfolded it and wrote the phrase on it. Then he put the piece in a black frame. By doing this Foutris wishes to give a monumental character to this testimony and thus making it more visible.
Dimitris Ioannou read in the latest newspapers about a Turkish citizen who complained in the European court about the teaching course of Turkish religion in schools. Although, the citizens reacted, he succeeded in abolishing the specific course from the teaching program. Ioannou’s work refers to the fact that even in a Muslim country the constitutional rights regarding the religious tolerance should be respected.
Eftihis Patsourakis by selecting goals from Greek and international newspapers intends to create an eternal column which hypothetically will always be expanding.
Kali Katsouri motivated from an article published on the “Daily Telegraph”. It was about British soldiers that were injured in Afghanistan. Her work comments on the exposition of these soldiers to dangers like death.
Eva Mitala’s painted Black Forest cake is actually a post card that she intends to send globally as a memory of Greece. The image of a black forest cake is an ironic comment about the fires in Greece. The blue and white background refers to the Greek flag.
Yiorgos Taxiarchopoulos’s work is about the blocking of the public streets by the policemen, around the police stations, during nighttime. As a result people confront problems in accessing their houses.
Nikos Mantzios’s drawings, entitled Against Architecture, comments on the way contemporary architecture must be revised and formulated in terms of urban, rural and public spaces.
Erifyli Veneri created an installation of white wreaths. Veneri was motivated by a tragic fact that she read on the newspaper. The relatives of some victims from Artemida buried wrong dead bodies! As they were in a state of panic, they recognized the dead bodies from their clothes. Finally, the unknown bodies were exhumed!
Sophie Hjerl made two black and white photographs about Bush’s recent visit to Iraq.
Frank Franzen in his black and white drawing makes an ironic comment on George Bush. He depicts Bush as an architect visiting his troop Iraq.
Aliki Palaska’s installation deals with the recent problems caused by floods in Chalkidiki. Chalkidiki area was burnt last year by a big fire.
text by Yannis Constantinidis:
(translation: Agapi Nikolakopoulou)
Fires still burning in Peloponnese
The ongoing theme for the past three days that occupies most of the artists (9 out 16 of today’s participants) is the destruction caused from the fires in Peloponnese.
Maria Ikonomopoulou reacts to the relatively recent news reports from the Mytilinian shepherds who offered goats and sheep to other shepherds who were affected by the disaster in Peloponnese. She points out to the importance in offering farm animals – that is to say, offering living beings is much more significant and vital than being offered material objects. Furthermore, her work refers to the genuine strength in the act of offering, and also the fulfillment one experiences through the act of offering. Her work exhales sensibility and serenity. A hidden message could be retrieved from the mirrored image of the sheep where the one is the vanished innocent victim and the other is its radiant replacement.
Erifuli Veneri bursts from the news about the family in Artemida, who were obliged to exhume their burnt dead relatives (because they had initially buried the wrong bodies). In her work, Veneri refers to the fact that we, the receivers of the news, have no choice but to create an impersonal perception of the victims. The viewers are condemned to be unable to conceive the individuality of the dead, while the people who experienced the fires have a profound and cruel understanding of the victims’ identity.
Aliki Palaska’s work refers to the fires in Halkidhiki which acted as a messenger of bad news in the whole issue of the Peloponesse fires.
Dionissis Christofilogiannis brings to light his disbelief that the burnt areas will indeed be brought back to life in the next 100 to 200 years, as the experts foresee. He also considers how people will deal until then, with the quandary of the tree in its natural state (not burnt) and its distorted image caused from the fires.
Eva Mitala and Dimitris Dokatzis were furious with the government. Eva’s anger focused to the state machine’s failure to communicate to the rest of the world the tragedy and the gravity of the problems created from the fires. Dimitris’s resentment comes from the prime minister’s attempt to exploit -for the benefit of his electoral campaign- his visit with mister Baroso: firstly, the image diffused by the media showing both of them inspecting the destroyed sites in the Peloponnese, and secondly Baroso’s promise to subsidize Greece’s effort for recovery of the affected areas with E.U.’s finances.
In their works, Dimitris Foutris and Eva Mihalaki refer to the people’s overall depression ensued from the event of the fires, and from the sufferers’ powerlessness to escape from the disaster.
Finally, Nikos Mantzios’s work shows an impression of a burnt church’s interior in Peloponnese. He suggests that the disaster is reflected onto architecture and he also implies that architecture is the source and the result of such catastrophes.
Who does the state serve and why.
The works of three artists are generated on account of a more general overview of the country’s tribulations, where a faceless and rigid state turns against the citizen, hence violating basic constitutional rights.
Christos Apostolakis brings up the German government’s decision to follow-up all the emails of civilians. The artist goes on to create an arabesque on which he projects the structure of the internet. In the nodular areas he places images of German medieval towers, wishing to commune that the superficial sunny-side advantages of the “society of information” hide and support repressive and conservative rituals.
Yorgos Taxiarchopoulos reveals in his work the abusive behavior of the police, who forbid circulation at specific times throughout the day around police stations. He invokes a concern about what the actual role of the police is, who instead of protecting civilians, they barricade themselves in and around the police stations -ready to attack- when they believe to be threatened.
Dimitri Ioannou’s idea comes from the story of a Turkish man who sued his country for the compulsory teaching of religious subjects in all state schools and won his case in the European Court of Justice. His works refers to the relevant apathy of Greece in the same issue; it also refers to the fact that in Greece there is perpetuity in teaching religion in schools -though nobody ever reacts. Therefore, the symbolic motto “country, religion, family”, is undoubtedly preserved and rots the fundamental constitutional freedom of religious tolerance.
International Headline News
It should be noted that since Emergency Rooms’ launching day, only non-Greek artists got insights from international news. So today as well, Frank Franzen and Sophie Hjerl speculate on Bush’s unexpected visit to Iraq. Their works show and assess the symbolic weight of the event, as well as Bush’s intentions to take political advantage from the visit; inasmuch as the general public’s view is shaped.
Kali Katsouri’s work reacts to the recent announcement of the death of soldiers in Afghanistan. It concludes that in a war, oftentimes both sides experience the same drawbacks.
Violators and Outlaws
Eftuhis Patsourakis and Costas Beveratos violated the rules of Emergency Room.
Each in their own way, but both used such brainy and convincing arguments that in the end they “secured” a “right” to the violation. Eftihis fixed his work with glue (making sure it is well stuck). It is basically a column of soccer balls which he gets from newspaper articles that show snapshots of goals in soccer matches.
His intention is to progressively enlarge his work and transform it into a “perpetual, Brancusian rotating column” of balls that have scored.
At the same time, he challenges Thierry Geoffroy to decide on whether there will be any “goals” (see: aims) in the Emergency Room.
Costas Beveratos’ “trespass” consists of two things: 1) he had presented four works instead of one (one work is suggested by the Emergency Room Rules). 2) None of his works relate to a specific daily news headline. Nevertheless, he presented unshakeable arguments to support that there are “chronic” topics constantly reappearing in news reports either directly or indirectly. Therefore, these topics meet the requirements and procedures set by the Emergency Room Rules and consequently they are fully suitable for the quest of Emergency aesthetics.
The ongoing theme for the past three days that occupies most of the artists (9 out 16 of today’s participants) is the destruction caused from the fires in Peloponnese.
Maria Ikonomopoulou reacts to the relatively recent news reports from the Mytilinian shepherds who offered goats and sheep to other shepherds who were affected by the disaster in Peloponnese. She points out to the importance in offering farm animals – that is to say, offering living beings is much more significant and vital than being offered material objects. Furthermore, her work refers to the genuine strength in the act of offering, and also the fulfillment one experiences through the act of offering. Her work exhales sensibility and serenity. A hidden message could be retrieved from the mirrored image of the sheep where the one is the vanished innocent victim and the other is its radiant replacement.
Erifuli Veneri bursts from the news about the family in Artemida, who were obliged to exhume their burnt dead relatives (because they had initially buried the wrong bodies). In her work, Veneri refers to the fact that we, the receivers of the news, have no choice but to create an impersonal perception of the victims. The viewers are condemned to be unable to conceive the individuality of the dead, while the people who experienced the fires have a profound and cruel understanding of the victims’ identity.
Aliki Palaska’s work refers to the fires in Halkidhiki which acted as a messenger of bad news in the whole issue of the Peloponesse fires.
Dionissis Christofilogiannis brings to light his disbelief that the burnt areas will indeed be brought back to life in the next 100 to 200 years, as the experts foresee. He also considers how people will deal until then, with the quandary of the tree in its natural state (not burnt) and its distorted image caused from the fires.
Eva Mitala and Dimitris Dokatzis were furious with the government. Eva’s anger focused to the state machine’s failure to communicate to the rest of the world the tragedy and the gravity of the problems created from the fires. Dimitris’s resentment comes from the prime minister’s attempt to exploit -for the benefit of his electoral campaign- his visit with mister Baroso: firstly, the image diffused by the media showing both of them inspecting the destroyed sites in the Peloponnese, and secondly Baroso’s promise to subsidize Greece’s effort for recovery of the affected areas with E.U.’s finances.
In their works, Dimitris Foutris and Eva Mihalaki refer to the people’s overall depression ensued from the event of the fires, and from the sufferers’ powerlessness to escape from the disaster.
Finally, Nikos Mantzios’s work shows an impression of a burnt church’s interior in Peloponnese. He suggests that the disaster is reflected onto architecture and he also implies that architecture is the source and the result of such catastrophes.
Who does the state serve and why.
The works of three artists are generated on account of a more general overview of the country’s tribulations, where a faceless and rigid state turns against the citizen, hence violating basic constitutional rights.
Christos Apostolakis brings up the German government’s decision to follow-up all the emails of civilians. The artist goes on to create an arabesque on which he projects the structure of the internet. In the nodular areas he places images of German medieval towers, wishing to commune that the superficial sunny-side advantages of the “society of information” hide and support repressive and conservative rituals.
Yorgos Taxiarchopoulos reveals in his work the abusive behavior of the police, who forbid circulation at specific times throughout the day around police stations. He invokes a concern about what the actual role of the police is, who instead of protecting civilians, they barricade themselves in and around the police stations -ready to attack- when they believe to be threatened.
Dimitri Ioannou’s idea comes from the story of a Turkish man who sued his country for the compulsory teaching of religious subjects in all state schools and won his case in the European Court of Justice. His works refers to the relevant apathy of Greece in the same issue; it also refers to the fact that in Greece there is perpetuity in teaching religion in schools -though nobody ever reacts. Therefore, the symbolic motto “country, religion, family”, is undoubtedly preserved and rots the fundamental constitutional freedom of religious tolerance.
International Headline News
It should be noted that since Emergency Rooms’ launching day, only non-Greek artists got insights from international news. So today as well, Frank Franzen and Sophie Hjerl speculate on Bush’s unexpected visit to Iraq. Their works show and assess the symbolic weight of the event, as well as Bush’s intentions to take political advantage from the visit; inasmuch as the general public’s view is shaped.
Kali Katsouri’s work reacts to the recent announcement of the death of soldiers in Afghanistan. It concludes that in a war, oftentimes both sides experience the same drawbacks.
Violators and Outlaws
Eftuhis Patsourakis and Costas Beveratos violated the rules of Emergency Room.
Each in their own way, but both used such brainy and convincing arguments that in the end they “secured” a “right” to the violation. Eftihis fixed his work with glue (making sure it is well stuck). It is basically a column of soccer balls which he gets from newspaper articles that show snapshots of goals in soccer matches.
His intention is to progressively enlarge his work and transform it into a “perpetual, Brancusian rotating column” of balls that have scored.
At the same time, he challenges Thierry Geoffroy to decide on whether there will be any “goals” (see: aims) in the Emergency Room.
Costas Beveratos’ “trespass” consists of two things: 1) he had presented four works instead of one (one work is suggested by the Emergency Room Rules). 2) None of his works relate to a specific daily news headline. Nevertheless, he presented unshakeable arguments to support that there are “chronic” topics constantly reappearing in news reports either directly or indirectly. Therefore, these topics meet the requirements and procedures set by the Emergency Room Rules and consequently they are fully suitable for the quest of Emergency aesthetics.
Οι φωτιές μαίνονται ακόμα στην Πελοπόννησο
Για τρίτη συνεχή μέρα το θέμα τη επικαιρότητας που απασχολεί τους περισσότερους καλλιτέχνες (βλ. τους 9 από τους 16 που συμμετείχαν σήμερα) είναι η καταστροφή της Πελοποννήσου από τις πυρκαγιές. Αντιδρώνας στην πιο πρόσφατη σχετική ειδησεογραφία σχετικά με την προσφορά αιγοπροβάτων από κτηνοτρόφους της Μυτιλίνης σε ομόλογους τους πληγέντες στην Πελοπόνησο η Μαρία Οικονομοπούλου αναφέρθηκε στη σημασία του να προσφέρει κανείς ζώα – δηλαδή κάτι έμψυχο, με το οποίο συνδέεται μοιραία περισσότερο και βαθύτερα απ’ ότι με τα υλικά αγαθά. Κατ’ επέκταση το έργο της αναφέρεται στην πραγματική δύναμη του να προσφέρεις και τη δύναμη της ενέργειας που προσλαμβάνεις όταν προσφέρεις. Συγχρόνως στο έργο της, που αποπνέει αισθαντικότητα και γαλήνη, κρύβεται και μια αναφορά στη σχέση του χαμένου αθώου θύματος (βλ. ενός καμένου προβάτου) και της ζωής που επανέρχεται μέσω της προσφοράς. Αντίστοιχα, ορμώμενη από την είδηση της οικογένειας από την Αρτέμιδα, που αναγκάστηκε να ξεθάψει τους καμμένους νεκρούς της (επειδή δεν ήταν οι σωστοί νεκροί) η Εριφύλη Βενιέρη αναφέρθηκε με το έργο της στην ομοιόμορφη εικόνα για τα θύματα της καταστροφής, που αναγκαστικά σχηματίζουμε όλοι εμείς που πληροφορούμαστε τα τεκταινόμενα από τα μίντια και στο πώς, εξ αυτής της εικόνας, εξαλείφεται από την αντίληψή μας η έννοια της μοναδικότητας του κάθε θύματος.
Ακολουθώντας μια πιο μακροσκοπική προσέγγιση του ζητήματος των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο, η Αλίκη Παλάσκα αναφέρθηκε με το έργο της στις πυρκαγιές της Χαλκιδικής ως προάγγελο κακών ειδήσεων για την Πελοπόννησο. Ο Διονύσης Χριστοφιλογιάννης έθεσε το θέμα της δυσπιστίας του για το αν η καμμένη περιοχή θα αναπλαστεί έστω και μέσα στα επόμενα 100 ή 200 χρόνια, όπως προβλέπουν οι ειδικοί. Επίσης, αναφέρθηκε και στο ότι, όλο αυτό το διάστημα, ο κόσμος θα βιώνει το σχίσμα μεταξύ της ανάμνησης ης εικόνας του ζωντανού δέντρου και της παραμόρφωσης αυτής της εικόνας στο διάστημα που θα χρειαστεί το δάσος μέχρι να αναγεννηθεί.
Πιο θυμωμένοι με την κυβέρνηση ήταν η Εύα Μιτάλα και ο Δημήτρης Ντοκαντζής οι οποίοι με τα έργα τους αναφέρθηκαν: η μεν πρώτη, στην αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να επικοινωνήσει στο εξωτερικό τη βαρύτητα και την τραγικότητα των προβλημάτων που προκάλεσαν οι φωτιές, ο δε δεύτερος, στην προσπάθεια του πρωθυπουργού να χρησιμοποιήσει στην προεκλογική του εκστρατεία, την επίσκεψη Μπαρόζο στα καμένα εδάφη και την αντίστοιχη υπόσχεση για ενίσχυση από την ΕΕ.
Οι Δμήτρης Φουτρής και η Εύα Μιχαλάκη αναφέρθηκαν με τα έργα τους στη ολοκληρωτική θλίψη που γεννά η κατάσταση που προκλήθηκε και την αδυναμία του κόσμου να βρει δίοδο διαφυγής από το πρόβλημα. Τέλος ο Νίκος Μάντζιος με το έργο του, που δείχνει την αποτύπωση του νάρθηκα μιας καμένης εκκλησίας στην Πελοπόννησο, αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο η πρόσφατη κατάσταση των πυρκαγιών αντανακλάται στην αρχιτεκτονική και τους τρόπους με τους οποίους η ίδια η αρχιτεκτονική γίνεται αιτία και αποτέλεσμα τέτοιων καταστροφών.
Ποιον υπηρετεί το κράτος και γιατί.
Στο γενικότερο πνεύμα της προβληματικής σχετικά με το κράτος, που απρόσωπο και άκαμπτο στρέφεται ενάντια στον πολίτη, καταστρατηγώντας θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα, κινήθηκαν τα έργα τριών καλλιτεχνών. Ο Χρήστος Αποστολάκης αναφέρθηκε με το έργο του στην απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να παρακολουθεί τη ηλεκτρονική διακίνηση μηνυμάτων των πολιτών και δημιούργησε ένα αραβούργημα, στο οποίο μετατόπισε την έννοια του διαδικτύου. Στα κομβικά σημεία του τοποθέτησε εικόνες από μεσαιωνικούς πύργους της Γερμανίας, θέλοντας με αυτό να δείξει ότι η ευχάριστη όψη και τα αγαθά της κοινωνίας της επικοινωνίας κρύβουν και στηρίζουν αναχρονιστικές, συντηρητικές δομές.Ο Γιώργος Ταξιαρχόπουλος αναφέρεται με το έργο του στην καταχρηστική συμπεριφορά της αστυνομίας που κλείνει διόδους και οδούς γύρω από τα αστυνομικά τμήματα, απαγορεύοντας τη διέλευση στους πολίτες. Με το έργο του θέτει ένα ερώτημα σχετικά με το ρόλο της αστυνομίας, η οποία πλέον αντί να προστατεύει τους πολίτες, ταμπουρώνεται και οχυρώνεται για να είναι έτοιμη να τους αντιμετωπίσει όποτε εκείνη κρίνει ότι απειλείται.
Ο Δημήτρης Ιωάννου, με αφορμή τη δικαίωση ενός Τούρκου πολίτη από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, που εναντιώθηκε στην υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, αναφέρθηκε με το έργο του στην αντίστοιχη απάθεια της Ελλάδας σχετικά με το θέμα, όπου η διαιώνιση της διδασκαλίας των θρησκευτικών συντηρεί το συμβολικό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και προσβάλλει τη θεμελιώδη συνταγματική ελευθερία της ανεξιθρησκίας.
Από τη διεθνή επικαιρότητα
Ας σημειωθεί ότι από την πρώτη μέρα της εκκίνησης του emergency room, μόνο ξένοι καλλιτέχνες ασχολήθηκαν (βλ. εμπνεύστηκαν) από την διεθνή επικαιρότητα. Έτσι και σήμερα, οι Frank Franzen και Sophie Hjerl αναφέρθηκαν στο κύριο θέμα της διεθνούς ειδησεογραφίας: την ξαφνική επίσκεψη Bush, στο Ιράκ. Τα έργα τους κατέδειξαν και αποτίμησαν το συμβολικό φορτίο του γεγονότος και τις προεκτάσεις του σχετικά με το πώς θα αξιοποιηθεί πολιτικά στην Αμερική, προκειμένου να επηρεαστεί η κοινή γνώμη.
Παράλληλα η Καλή Κατσούρη, με αφορμή την πρόσφατη είδηση θανάτου στρατιωτών στο Αφγανιστάν, αναφέρθηκε με το έργο της στην πεποίθησή της ότι σε ένα πόλεμο και οι δύο αντίπαλες πλευρές καταλήγουν κάποια στιγμή να έρχονται αντιμέτωπες με τις ίδιες αδυναμίες.
Παραβάτες και ανυπότακτοι.
Ο Ευτύχης Πατσουράκης και ο Κώστας Μπεβεράτος παρέβησαν τους κανόνες του emergency room. Καθένας το έκανε με το δικό του τρόπο, που και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε ευφυής και πειστικός, ώστε να «κατοχυρωθεί» το «δικαίωμά» τους στην παράβαση. Ο πρώτος κόλλησε το έργο του με κόλλα (ώστε να είναι δύσκολο να αποκολληθεί). Πρόκειται για μια στήλη από μπάλες ποδοσφαίρου τις οποίες κόβει από φωτογραφίες εφημερίδων που δείχνουν στιγμιότυπα από γκολ σε ποδοσφαιρικούς αγώνες της ημέρας. Προτίθεται προορδευτικά να μετατρέψει προοδευτικά το έργο του, σε μια ατέρμονη μπρανκούζια περιστρεφόμενη στήλη από «μπάλες που έβαλαν γκολ». Συγχρόνως πετάει το μπαλάκι στον Τιερύ Ζοφρουά για να αποφασίσει εκείνος αν θα έχει ή όχι γκολ (δβ goals) στο emergency room.
Η παράβαση του Κώστα Μπεβεράτου συνίσταται, αφενός στο ότι ανάρτησε 4 έργα αντί ενός και αφετέρου στο ότι δεν άπτονται όλα σε συγκεκριμένο θέμα της ειδησεογραφίας. Ωστόσο, ο ίδιος εξήγησε με ακλόνητα επιχειρήματα, ότι «χρόνια» ζητήματα της επικαιρότητας ανταποκρίνονται πλήρως στην επιταγή για αναζήτηση της αισθητικής των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης.
Ακολουθώντας μια πιο μακροσκοπική προσέγγιση του ζητήματος των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο, η Αλίκη Παλάσκα αναφέρθηκε με το έργο της στις πυρκαγιές της Χαλκιδικής ως προάγγελο κακών ειδήσεων για την Πελοπόννησο. Ο Διονύσης Χριστοφιλογιάννης έθεσε το θέμα της δυσπιστίας του για το αν η καμμένη περιοχή θα αναπλαστεί έστω και μέσα στα επόμενα 100 ή 200 χρόνια, όπως προβλέπουν οι ειδικοί. Επίσης, αναφέρθηκε και στο ότι, όλο αυτό το διάστημα, ο κόσμος θα βιώνει το σχίσμα μεταξύ της ανάμνησης ης εικόνας του ζωντανού δέντρου και της παραμόρφωσης αυτής της εικόνας στο διάστημα που θα χρειαστεί το δάσος μέχρι να αναγεννηθεί.
Πιο θυμωμένοι με την κυβέρνηση ήταν η Εύα Μιτάλα και ο Δημήτρης Ντοκαντζής οι οποίοι με τα έργα τους αναφέρθηκαν: η μεν πρώτη, στην αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να επικοινωνήσει στο εξωτερικό τη βαρύτητα και την τραγικότητα των προβλημάτων που προκάλεσαν οι φωτιές, ο δε δεύτερος, στην προσπάθεια του πρωθυπουργού να χρησιμοποιήσει στην προεκλογική του εκστρατεία, την επίσκεψη Μπαρόζο στα καμένα εδάφη και την αντίστοιχη υπόσχεση για ενίσχυση από την ΕΕ.
Οι Δμήτρης Φουτρής και η Εύα Μιχαλάκη αναφέρθηκαν με τα έργα τους στη ολοκληρωτική θλίψη που γεννά η κατάσταση που προκλήθηκε και την αδυναμία του κόσμου να βρει δίοδο διαφυγής από το πρόβλημα. Τέλος ο Νίκος Μάντζιος με το έργο του, που δείχνει την αποτύπωση του νάρθηκα μιας καμένης εκκλησίας στην Πελοπόννησο, αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο η πρόσφατη κατάσταση των πυρκαγιών αντανακλάται στην αρχιτεκτονική και τους τρόπους με τους οποίους η ίδια η αρχιτεκτονική γίνεται αιτία και αποτέλεσμα τέτοιων καταστροφών.
Ποιον υπηρετεί το κράτος και γιατί.
Στο γενικότερο πνεύμα της προβληματικής σχετικά με το κράτος, που απρόσωπο και άκαμπτο στρέφεται ενάντια στον πολίτη, καταστρατηγώντας θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα, κινήθηκαν τα έργα τριών καλλιτεχνών. Ο Χρήστος Αποστολάκης αναφέρθηκε με το έργο του στην απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να παρακολουθεί τη ηλεκτρονική διακίνηση μηνυμάτων των πολιτών και δημιούργησε ένα αραβούργημα, στο οποίο μετατόπισε την έννοια του διαδικτύου. Στα κομβικά σημεία του τοποθέτησε εικόνες από μεσαιωνικούς πύργους της Γερμανίας, θέλοντας με αυτό να δείξει ότι η ευχάριστη όψη και τα αγαθά της κοινωνίας της επικοινωνίας κρύβουν και στηρίζουν αναχρονιστικές, συντηρητικές δομές.Ο Γιώργος Ταξιαρχόπουλος αναφέρεται με το έργο του στην καταχρηστική συμπεριφορά της αστυνομίας που κλείνει διόδους και οδούς γύρω από τα αστυνομικά τμήματα, απαγορεύοντας τη διέλευση στους πολίτες. Με το έργο του θέτει ένα ερώτημα σχετικά με το ρόλο της αστυνομίας, η οποία πλέον αντί να προστατεύει τους πολίτες, ταμπουρώνεται και οχυρώνεται για να είναι έτοιμη να τους αντιμετωπίσει όποτε εκείνη κρίνει ότι απειλείται.
Ο Δημήτρης Ιωάννου, με αφορμή τη δικαίωση ενός Τούρκου πολίτη από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, που εναντιώθηκε στην υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, αναφέρθηκε με το έργο του στην αντίστοιχη απάθεια της Ελλάδας σχετικά με το θέμα, όπου η διαιώνιση της διδασκαλίας των θρησκευτικών συντηρεί το συμβολικό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και προσβάλλει τη θεμελιώδη συνταγματική ελευθερία της ανεξιθρησκίας.
Από τη διεθνή επικαιρότητα
Ας σημειωθεί ότι από την πρώτη μέρα της εκκίνησης του emergency room, μόνο ξένοι καλλιτέχνες ασχολήθηκαν (βλ. εμπνεύστηκαν) από την διεθνή επικαιρότητα. Έτσι και σήμερα, οι Frank Franzen και Sophie Hjerl αναφέρθηκαν στο κύριο θέμα της διεθνούς ειδησεογραφίας: την ξαφνική επίσκεψη Bush, στο Ιράκ. Τα έργα τους κατέδειξαν και αποτίμησαν το συμβολικό φορτίο του γεγονότος και τις προεκτάσεις του σχετικά με το πώς θα αξιοποιηθεί πολιτικά στην Αμερική, προκειμένου να επηρεαστεί η κοινή γνώμη.
Παράλληλα η Καλή Κατσούρη, με αφορμή την πρόσφατη είδηση θανάτου στρατιωτών στο Αφγανιστάν, αναφέρθηκε με το έργο της στην πεποίθησή της ότι σε ένα πόλεμο και οι δύο αντίπαλες πλευρές καταλήγουν κάποια στιγμή να έρχονται αντιμέτωπες με τις ίδιες αδυναμίες.
Παραβάτες και ανυπότακτοι.
Ο Ευτύχης Πατσουράκης και ο Κώστας Μπεβεράτος παρέβησαν τους κανόνες του emergency room. Καθένας το έκανε με το δικό του τρόπο, που και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε ευφυής και πειστικός, ώστε να «κατοχυρωθεί» το «δικαίωμά» τους στην παράβαση. Ο πρώτος κόλλησε το έργο του με κόλλα (ώστε να είναι δύσκολο να αποκολληθεί). Πρόκειται για μια στήλη από μπάλες ποδοσφαίρου τις οποίες κόβει από φωτογραφίες εφημερίδων που δείχνουν στιγμιότυπα από γκολ σε ποδοσφαιρικούς αγώνες της ημέρας. Προτίθεται προορδευτικά να μετατρέψει προοδευτικά το έργο του, σε μια ατέρμονη μπρανκούζια περιστρεφόμενη στήλη από «μπάλες που έβαλαν γκολ». Συγχρόνως πετάει το μπαλάκι στον Τιερύ Ζοφρουά για να αποφασίσει εκείνος αν θα έχει ή όχι γκολ (δβ goals) στο emergency room.
Η παράβαση του Κώστα Μπεβεράτου συνίσταται, αφενός στο ότι ανάρτησε 4 έργα αντί ενός και αφετέρου στο ότι δεν άπτονται όλα σε συγκεκριμένο θέμα της ειδησεογραφίας. Ωστόσο, ο ίδιος εξήγησε με ακλόνητα επιχειρήματα, ότι «χρόνια» ζητήματα της επικαιρότητας ανταποκρίνονται πλήρως στην επιταγή για αναζήτηση της αισθητικής των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης.
artists' interview video:
No comments:
Post a Comment